cover Vergeten Tragedies, Ruud Kersten

Het was een zondagmiddag, die 7e oktober 1945 – met aardig weer, een beetje zon, herfst al, maar niet koud. Op zondag hadden de kinderen van de Spik even tijd voor zichzelf. Door de week moesten ze naar school en hard en veel meewerken op het land en bij het vee. Nu was er tijd voor een potje voetbal, maar ook voor kattenkwaad. De oorlog was voorbij maar de mijnenvelden lagen er nog. Afgezet met witte linten of niet, op de jeugd van de Spik hadden ze de aantrekkingskracht als van magneten.

Elf dode kinderen op Spik en Maalbroek

Elf kinderen kwamen in 1945 even buiten de stad Roermond bij twee explosies om het leven door achtergebleven oorlogstuig. Dat was na de oorlog, dus als oorlogsslachtoffers telden ze niet meer mee. En meetellen deden ze verder tientallen jaren ook niet echt. Niet bij de oprichting van herdenkingstekens, niet in oorlogspublicaties en al helemaal niet in het collectieve geheugen van de mensen van Roermond. Vrijwel niets in Roermond herinnert aan de twee naoorlogse rampen. Wat er gebeurd was, wisten tot voor kort nog maar weinigen.

Ruud Kerstens verzamelde verhalen over de beide rampen, over het leven op de Spik in en vlak na de tweede wereldoorlog. Samen met uniek fotomateriaal en het dagboek van Pastoor Gerards zijn deze gebundeld in ‘Vergeten Tragedies’.

Het boek is te downloaden via deze pagina