Deze stille stenen

zacht sprekende getuigen

rustend op de aardse moederschoot

Zij verhalen over het onverteerbare

Leed dat hier geschiedde aan losgeslagen levenslot

Zij zuchten en staren de eeuwigheid tegemoet

Een vaarwel aan de verlorenen en verlangenden

Troost biedend aan hen die de pijn voelen dat

Al wat reddeloos weg raakte op dit pad

Van hoe het zou moeten en zullen zijn

net zo echt is als deze stenen hier tezamen

die blijvend onthullen ons liefdevolle verbond

met hen die ons ontvielen

hier in dit landschap

Meta van Appeven