Deze stille stenen
zacht sprekende getuigen
rustend op de aardse moederschoot
Zij verhalen over het onverteerbare
Leed dat hier geschiedde aan losgeslagen levenslot
Zij zuchten en staren de eeuwigheid tegemoet
Een vaarwel aan de verlorenen en verlangenden
Troost biedend aan hen die de pijn voelen dat
Al wat reddeloos weg raakte op dit pad
Van hoe het zou moeten en zullen zijn
net zo echt is als deze stenen hier tezamen
die blijvend onthullen ons liefdevolle verbond
met hen die ons ontvielen
hier in dit landschap
Meta van Appeven